سوالات رایج درباره حكم قمه زنی از نظر حضرت آيت‌الله خامنه‌ای

قمه‌زنی به نظر حضرت آقا چه حکمی دارد؟
این کار به نظر حضرت آقا حرام است

آیا مقلدین سایر مراجع هم باید از این دستور تبعیت کنند؟
 همه مومنین و مقلدین سایر مراجع با کمال احترام به مراجع معظم تقلید، از این دستور باید تبعیت کنند و از اینگونه کارها در عزاداری که اینها عزاداری نیست، بلکه به ضرر مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام است پرهیز کنند.

آیا مخفیانه بودن یا مخفیانه نبودن آن با هم فرقی دارد؟
 حتی جداگانه هم سوال شده است در مورد اینکه مخفیانه بروند قمه بزنند، فرمودند نه این کار را هم نباید بکنند و منع کردند.

مهدے جان

‎ هیئت تمام  شد

‎ همـہ رفتند و تو هنوز ...

‎ بالاے تل نشستـہ اے و خون گریـہ میڪنے

‎ آجرڪ اللہ یا صاحب الزمان فے مصیبت جدڪ الحسین(ع)

‎  صاحب عزاے ڪربلا بیا

در محضر آیت ﺍﻟﻠﻪ بهجت(ره) :

ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،
ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ،
ﺍﺳﻢ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.
ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ،
ﭘﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ
و ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ،
ﻭﺯﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ،
ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺻﻼ ﻣﻼﮎ ﻧﻴﺴﺖ،

ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ :

ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻬﺸﺖ.

دوم ﺁﻧﻬﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺿﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻬﺸﺖ.

سوم ﺁﻧﻬﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺑﺮﺍﻱ امام حسین و ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ و عمل صالح انجام دادند ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻬﺸﺖ.
ﺳﭙﺲ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ :
ﺍﻱ ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺲ ﺷﻬﺪﺍ ﻭ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ وایثارگران ﭼﻪ؟
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :
ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﻨﻴﻢ،
ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺷﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻭ ﮐﺠﺎﻱ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ؟
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻴﻢ.

"اللهم ﺍﺭﺯﻗﻨﺎ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﮏ.

 نڪاتے درمورد آیه 108 سوره انعام :
 
 نهے از دشنام گویے حتے به دشمنان :
 
 بطوریڪه از بعضے روایات استفاده میشود ، جمعے از مومنان به دلیل ناراحتے شدیدے ڪه از بت پرستان داشتند ، گاهے بتهاے مشرڪان را به باد ناسزا میگرفتند و به آنها دشنام میدادند. قرآن به صراحت از این ڪار نهے ڪرد و رعایت ادب و عفت در در بیان حتے در برابر خرافے ترین و بدترین آیینها را لازم شمرد ؛ زیرا با ناسزاگفتن نمیتوان ڪسے را از مسیر غلط انحرافے بازداشت.
 چه بسا اینگونه افراد ، با جهالت و تعصبے ڪه دارند ، از روے لجاجت در عقیده ے باطل خویش پافشارے ڪنند و فراتر از این ، زبان به بدگویے بگشایند و به ساحت پروردگار توهین ڪنند. در روایات اسلامے نیز منطق قرآن مبنے بر ترڪ دشنام به گمراهان و منحرفان تعقیب شده و پیشوایان اسلام به مسلمانان دستور داده اند ڪه همیشه بر منطق و استدلال تڪیه ڪنند و به حربه ے دشنام به معتقدات مخالفان متوسل نشوند. در نهج البلاغه میخوانیم ڪه علے (ع) به جمعے از یارانش ڪه پیروان معاویه را در ایام جنگ صفین دشنام میدادند ، فرمود : « دوست ندارم ڪه شما دشنام دهنده باشید ؛ ولے اگر در گفتارتان اعمال آنان را وصف ڪنید و به بیان حالشان بپردازید ، به سخنان صواب نزدیڪتر و عذرتان پذیرفته است . » 
 ممڪن است سوال شود ڪه چگونه امڪان دارد ڪه بت پرستان از خدا بدگویے ڪنند ؛ در حالیڪه آنها غالبا" بخدا اعتقاد داشتند و بت را شفیع درگاه او میدانستند . اگر ما در وضع عوام لجوج و متعصب دقت ڪنیم ، خواهیم دید ڪه این موضوع چندان تعجب ندارد. اینگونه افراد ، هنگامے ڪه ناراحت میشوند، سعے دارند طرف را به هر طریقے ناراحت ڪنند ؛ حتے اگر بدگویے به معتقدات مشترڪ طرفین باشد.
 
 منبع : تفسیر نمونه .ج5 . ص 381